Kahramanmaraş’ta 6 Şubat’ta meydana gelen depremlerde evi hasar gören 8 yaşındaki engelli çocuk, ailesiyle birlikte çadır kentte yaşamını sürdürüyor.
Bir dokuma fabrikasında personel olarak çalışan Orhan ile ev hanımı eşi Merve Karapınar’ın Kahramanmaraş’ta biri engelli 3 çocuğuyla birlikte kaldıkları Onikisubat ilçesine bağlı Boğaziçi Mahallesi’ndeki konutu yıkıldı. merkezli deprem.
Karapınar ailesi, çocukları Abdülkadir, Zeynep ve Ali ile birlikte kentte, Afet ve Acil Durum İdaresi Başkanlığı tarafından Sütçü İmam Üniversitesi Avşar Yerleşkesi’nde kurulan çadıra yerleştirildi. Burada yaşayan aile bir yandan depremin yaralarını sarmaya çalışırken, bir yandan da engelli çocukları Ali’ye sahip çıkıyor.
Anne Merve Karapınar, 8 yaşındaki oğlu Ali’nin tekerlekli sandalyede yaşadığını ancak sadece birkaç kelime konuşabildiğini söyledi.
Ali’nin 7 aylıkken dünyaya geldiğini anlatan Karapınar, çocuğunun tüm ihtiyaçlarını karşıladıklarını ifade etti.
Karapınar, “Hamilelikte bir sorun olmadı. Kuvözde kasılmalar geçirdi. O günden beri böyle. 8 yıldır tedavi için uğraşıyoruz. Serebral palsi var dediler ama başaramadılar.” tam teşhis.” dedi.
“Ali çok korkmuştu, depremden etkilenmişti”
Çocuğun tedavisi için yardım isteyen anne Karapınar, “Allah korusun, biz depremden sağ çıkmasaydık bu çocuklara kim bakacak? Tüm ihtiyaçlarını biz karşılıyoruz. 8 yıldır oğlumuzun tedavisi için tüm maddi ve manevi gücümüzü kullandık.Tedavi için yetkililerden yardım bekliyoruz.” sözlerini kullandı.
Deprem anında yaşadıklarını anlatan Merve Karapınar, şunları söyledi:
“Deprem anında ayaktaydık. Ali’nin ateşi vardı. İlacını içtim, ellerini yıkadım, üstünü değiştirdim. Tam yatarken titriyordu. Ali’yi kucağıma aldım. İnanç yerine gitti.Eşim diğer çocukların yanına gitti.Ali çok korkmuştu, beyin sarsıntısının etkisindeydi.Bizim gittiğimiz yerlerde kalmıyordu, eve gitmek istiyordu. . Artık eve gitmek istemiyor. Depremden herkes etkilendi ama çocuklar daha çok etkilendi. Bu psikolojiyi aşmak sıradan bir çocuğun bile sorunu. Burada görevli yetkililer ellerinden geleni yapıyor. Neye ihtiyacımız varsa karşılıyorlar.”
Oğlunun çadırkente geldiklerinde tekerlekli sandalyesi olmadığına değinen Karapınar, ilk günlerde çocuğu her yere kucaklarında taşıdıklarını ve bir hayırseverin bağışladığı tekerlekli sandalye sayesinde kendilerini rahat hissettiklerini söyledi.
Oğlunun depremden önce engelli çocukların eğitim gördüğü uygulama okuluna gittiğini belirten Karapınar, çadırkentte engelli çocuklar için de bir okul kurulduğunu, oğlunun da bu okula gittiğini söyledi.
Karapınar, oğlunu çadır kentte düzenlenen diğer etkinliklere de götürdüğünü anlattı.
Merve Karapınar, oğlunun bağışıklık sisteminin çok zayıf olduğunu belirterek, konteyner kentlerin tamamlanmasıyla birlikte konteynere geçmek istediklerini belirtti.
Baba Orhan Karapınar da bir fabrikada eleman olarak çalıştığını ve deprem sonrası biri engelli üç çocuğuyla birlikte çadırkentte kaldıklarını söyledi.
